Denizli’nin güneybatısında, batı Toroslar’ın ve Bozdağların çevrelediği Gireniz Vadisi’nin dağ köylerinden birinde bir okul vardı. Yaz aylarının ilk zamanları olmasına olmasına rağmen bahçedeki çimenler ve çiçekler renklerinden bir şey kaybetmemişti. O gün ikinci sömestr’in son günüydü.
Hasat vaktiydi. Gireniz’de köylüler, dört gözle tatile girmelerini bekledikleri çocuklarıyla birlikte tütün ve buğday tarlalarında gece gündüz demeden, tütünlerini kırıyor harmanlarını topluyordu. Acıpayam’ın en güzel yeriydi bu vadi. Solda,dağların kucağındaki Geyran Yaylası, tavlı bir beygir sırtı gibi temiz ve parlaktı.